Mijanie czasu

Pierwsza publikacja autora, ktorego cale jego zycie prowadzilo do momentu napisania tej ksiazki. "Mijanie czasu" dzieje sie w okreslonym wymiarze 1950-1965. Czas utrwalony jest jakby w "odcinkach" - na ogol okreslanych poszczegolnymi latami. Towarzyszymy dorastaniu bohatera, jedynaka bez wrodzonej umiejetnosci szybkiego asymilowania sie w grupie. Niesmialego, jednoczesnie spragnionego opieki i towarzystwa. Dziecka, ktore ocenialo swiat poprzez tresci czytanych ksiazek. Watkiem niewatpliwie wciagajacym jest motyw zapoznawania sie syna z nieznanym ojcem - na tle wcale nie takiego abstrakcyjnego, bo znanego autorowi dobrze miasteczka. Ale zeby do tego doszlo, mlody czlowiek musi wsiasc w pociag, wbrew niecheci do opuszczania swojego wygodnego, atrakcyjnego swiata. Co sie wydarzy, gdy chlopiec zdazyl swoja niesmialosc pokryc arogancja i jest teraz samolubnym, bogatym wyrostkiem - a ojciec to czlowiek niedolezny i mocno dotkniety czas? Jak w zyciu, takze tu jest miejsce na milosc. Krzysztof, bohater powiesci zadaje sobie jedno z najbardziej powszechnych pytan - czy to jest przyjazn, czy to jest kochanie? I znajduje odpowiedz niebanalna - tak, jak niebanalne sa pytania, ktore do niej prowadza. Powiesc napisana jest w sposob niezwykle wciagajacy, totez wespol z autorem krytycznie przygladamy sie relacji glownego bohatera, zastanawiajac sie, czy to nie deficyty w relacji intymnej z rodzicem prowadza ich oboje ku milosci, majacej te braki rekompensowac. Co bohater zrobi z uzyskana odpowiedzia? Autor sprawnie porusza sie pomiedzy trudna specyfika czasow, w ktorych dzieje sie powiesc, a zyciem codziennym, dola ludzka. W trakcie lektury zyskujemy mozliwosc poczucia losow okupacyjnych, trudow zycia na owczesnych Ziemiach Odzyskanych, dotykamy wydarzen Polskiego Pazdziernika. A jednoczesnie odkrywamy radosc powrotu do dziecinstwa, gdzie sa codzienne meczarnie chodzenia do szkoly, ale tez niecodzienne, bo jedyne w roku rodzinne wakacje w Sudetach. Ta ksiazka jak przyplyw, rejestruje rzeczy, ktore odchodza, po to, by znalezc swoj sens w cyklicznych powrotach. Duza jej wartosc stanowia autentyczne, nieczesane zadna nowa mysla czy korekta fragmenty korespondencji, zwiazane z wieloletnia praca i pobytem przodka autora na Syberii.