Obraz kobiecej starosci w literaturze i sztuce

Kobieta piecdziesiecioletnia jest zazwyczaj w pelni sil, bogata w doswiadczenie, ale bez znaczacych osiagniec, ktore sa udzialem mezczyzn w tym wieku. Kobieta wycofuje sie lub zostaje wycofana z wielu aktywnosci. Coz poczac moze istota, ktora nauczono wylacznie poswiecenia, kiedy starosc nie zada juz ofiar? Dzieci odchodza, maz odsuwa sie w swoj latami skrzetnie budowany swiat. Nikomu niepotrzebna stara kobieta snuje bezplodne plany na dlugie lata, ktore jej pozostaly. Zdrowie psychiczne i szczescie czlowieka w duzej mierze zaleza od ilosci popelnionych przez niego bledow. Kwintesencja starosci jest wlasnie zestawianie sukcesow i porazek podczas dokonywania bilansu zyciowego. Dla kobiet historyczne nalecialosci zaprzeczajace rownosci plci stanowia swoiste pietno. Kobieta, ktora cale zycie miala byc piekna, opiekuncza, zaradna i ofiarna z wiekiem traci coraz wiecej. Bogactwo doswiadczenia stanowi pewien atut, ale nie tak znaczacy jak poniesione straty. Madrosc starej kobiety, gorzka czy pogodnie obojetna, pozostaje wciaz jeszcze zupelnie negatywna; jest negacja, oskarzeniem, odmowa - jest bezplodna. Zarowno na terenie mysli jak czynu, najwyzsza forma wolnosci, jaka moze, osia-gnac kobieta - pasozyt, jest stoickie wyzwanie lub sceptyczna ironia . Niniejsza publikacja ma zasygnalizowac przebieg i charakter zmian, dokonujacych sie od czasow starozytnych po wspolczesne w odbiorze i wizerunku kobiety starej. Ukazanie sytuacji sedziwych kobiet w roznych okresach historycznych i kulturach jest przyczynkiem do wlasciwej czesci pracy popartej analiza i interpretacja dziel z zakresu literatury i sztuki. Malgorzata Modrak