Zawody diagnosty laboratoryjnego i felczera na ziemiach polskich w XIX i XX wieku

Poczatki naszych rozwazan dotyczacych kolejnego zawodu medycznego siegaja tym razem polowy XVIII stulecia. W ksiegach kancelaryjnych tamtego czasu mozna bowiem odnalezc slowo "felczer", stosowane wtedy wymiennie z mianem "cyrulik". Jest on pierwszym bohaterem naszej serii wydawniczej Zawody medyczne na ziemiach polskich w XIX i XX w. Drugim jest diagnosta laboratoryjny. W tomie przedstawiono droge rozwoju zawodu felczera w Krolestwie Kongresowym i na ziemiach polskich do polowy XX stulecia. Opisano sposoby przygotowania do profesji, zmiany w systemie ksztalcenia, obowiazki i uprawnienia felczerow na przestrzeni prawie 200 lat. Ciekawa kwestia, poruszona niejako na marginesie rodowodu felczera, a warta zwrocenia uwagi, sa wzory czerpane z rosyjskiego, a pozniej sowieckiego systemu oswiaty. W dziedzinie diagnostyki, ksztalcenia wyodrebnionej grupy np. analitykow medycznych, rozpoczelo sie dopiero w XX wieku. Zawody laczace sie z tym dzialem medycyny nie maja tak dlugiej tradycji, jak bylo to w przypadku felczerow. Aczkolwiek czynnosci zwiazane z wykrywaniem przyczyn choroby prowadzono oczywiscie od dawnych stuleci. Funkcje te bowiem sprawowali - rzec mozna od "niepamietnych czasow" - lekarze. W ksiazce probujemy ukazac drogi wylaniania sie odrebnych zawodow oraz sylwetki specjalistow w zakresie diagnostyki na tle rozwijajacej sie niezwykle zywiolowo medycyny, w tym nowych technik i sposobow poznawania chorob. Publikacja powstala we wspolpracy ze Slaskim Uniwersytetem Medycznym i Polska Akademia Nauk.